Floor onderzoekt

Steeds meer professionals vragen zich af of en hoe dan ze maatschappelijke impact kunnen maken in deze tijden van, nou ja, laten we maar zeggen: grote uitdagingen. Natuurlijk kun je als mens in je zogenaamde eigen tijd van alles doen, maar er zijn ook steeds meer professionals die zich verenigen, in bijvoorbeeld caring farmers en caring doctors.

Bij het 35-jarig jubileum van NSO-CNA gaf ik een workshop over post-humanisme in het onderwijs. Arjan Jonker interviewde mij vooraf. Onderstaande verscheen oorspronkelijk ook hier.

De mens staat centraal in ons onderwijs. Al sinds het begin. En dus denken en doen we ‘antropocentrisch’. Toegegeven, dat heeft ons in sommige opzichten ver gebracht. Tegelijkertijd is er van alles mis met dit perspectief op de wereld, volgens Floor Basten:

Educating today for the world of tomorrow requires executives and school leaders with ideas about what the future might entail. How do executives and school leaders in Dutch primary education imagine this future? In our empirical study of 17 educational organizations we asked how they saw future trends and what they were doing to either prepare pupils for them or perhaps even attempt to somehow influence their course.

In this study, Greimas’s work on narrative structure is used to improve a specific practice: the research interview. In the social sciences, narrative interviewing often consists of collecting data from which a narrative is then constructed through analysis afterwards. In the interview method presented here, the interviewer instead prompts the interviewee to construct a narrative.

Samen met Bart Schipmölder schreef ik deze bijdrage aan De Nieuwe Meso (december 2023, nummer 4, pp. 88-93).

Hartger Wassink ging met Marlies Honingh en mij in gesprek over ons onderzoek* Aard en doorwerking van sturingsrelaties: de sleutel tot toekomstgericht onderwijs? Centraal stond de frictie tussen eenvoudige gedachten over sturing (namelijk dat sturen eenvoudig is) en de complexiteit van de sociale praktijk waarin gepoogd wordt te sturen vanuit die eenvoudige gedachten, terwijl iedereen weet dat dit zo eenvoudig niet is.

Jelle Ris zocht mij in deze NIVOZ-podcast op, omdat hij mijn publicaties over het posthumanisme ‘mind blowing’ vond: ‘Omdat er een hele andere blik wordt gegeven op onderwijskundig onderzoek, op pedagogische ideeën. En ook omdat Floor het werk van Gert Biesta, iemand die wij bij NIVOZ een warm hart toedragen, van betekenisvolle kritiek voorziet. Dat prikkelt.’

Nieuwsgierig geworden? Beluister de podcast hier.

Per 1 maart 2023 ga ik 1,5 jaar als postdoc aan de slag bij de Radboud Universiteit, leerstoel Bestuurskunde van de Faculteit der Managementwetenschappen. Mijn thema is academic citizenship en spitst zich toe op de vraag: hoe ontwikkelt burgerschap zich als praktijk op Nederlandse universiteiten? In deze blog schets ik de eerste contouren.

Inleiding

De vraag naar de interne sturing en besturing van onderwijsorganisaties dringt zich op tegen de achtergrond van de huidige onderwijswetgeving, bestuurlijke context en de positie van onderwijs en hun bestuurders. Hierin liggen immers veronderstellingen over de werking van sturing besloten waarvan het de vraag is of en op welke wijze ze bewaarheid worden. In feite stellen we daarmee de vraag naar hoe druk vanuit de institutionele omgeving doorwerkt in interne sturing, sturingsrelaties en uiteindelijk in de ontwikkeling van het onderwijs.

Toen hem gevraagd werd wat we zouden kunnen doen om klimaatverandering tegen te gaan, zei Tom Burke, milieuadviseur, -onderzoeker en -activist: “Don’t be under 40.” Dat was in 2008. We zijn twaalf jaar verder, de contouren van de omvang van de klimaatcrisis worden langzaam duidelijker doordat dagelijks de concrete effecten merkbaar zijn. Dat het niet zo goed gaat, is een understatement.

Stel dat we in een best wel complexe tijd leven en dat onderwijs een best wel complex maatschappelijk veld is, waardoor de onderzoekende houding van schoolleiders des te belangrijker wordt. En stel dat je die wil ondersteunen in een samenwerking aan een praktijkgericht onderzoek, waarin cocreatie van inzichten over 21^ste-eeuws schoolleiderschap centraal staat. Dan kom je terecht in allerlei toestanden en daar hebben wij tien lessen uit getrokken.

"Schatkaart voor de onderzoekende houding" is een samenvattend mini-college van 6 minuten over onderzoek naar wicked problems in organisaties.

Voor het lectoraat Wendbaar Vakmanschap van NHL/Stenden heb ik in opdracht van Marc Coenders materiaal ontwikkeld voor leren narratief onderzoeken, waaronder deze twee instructievideo’s:

Narratief interviewen

Het analyseproces in stappen

Er rolt een hete aardappel door de gangen van de Erasmus. Die aardappel heet ‘dr. A’, een promovendus aan wie ten onrechte – want op basis van een proefschrift vol plagiaat – de doctorstitel is verleend.

We witness a rise of participative research in a broad range of academic disciplines. Moreover, the link between citizens’ participation in research and their participation in consequent policy making is being made. In the well-known ladder of participation in policy making, Arnstein (1969) distinguishes between manipulation, therapy (both forms of non-participation), informing, consultation, placation (three forms of tokenism), and partnership, delegated power and citizen control (three forms of citizen power).

Op 21 november 2014 organiseerde Stichting Eigentijdse Verbindingen de werkconferentie “De ondernemer als maatschappelijke (aan)winst” (meer info hier). De opzet was dat ondernemers in drie rondes over hun initiatief in gesprek gingen met iemand met een eigen perspectief op het dagthema, daarbij geholpen ook door vragen en antwoorden van een publiek.

Het vertellen van verhalen is voor mensen een heel natuurlijk gegeven. Narratief onderzoek gaat over hoe mensen in en met taal betekenis geven aan zichzelf en de wereld om hen heen.

Op 11 september ga ik een reflectie geven op een aantal projecten van Welbions die passen binnen de thema’s “eigen kracht” en “binnen = buiten”. Lees hieronder mijn eerste gedachten over deze onderwerpen bij wijze van introductie van mijn werk aan de deelnemers. Een soort preflectie dus :-)

---

Last week I attended the “Changing Society” conference in Leeds, organized by the British Sociological Association. There have been conferences that I left with hazy or more pronounced feelings of depression, but this wasn’t one of them. This one had an atmosphere of vague soul searching with some outbursts in passionate and powerful argumentations about what sociology was once good for and can be again: activism for a better society. People who know me, know that this makes my heart beat faster.