Independent scholar, cat addict, tattoo lover

klimaatcrisis

In september 2021 startte NSO-CNA de Master of Educational Leadership (MEL). Met deze nieuwe opleiding wilden we, conform onze missie, bijdragen aan de kwaliteit van onderwijs in Nederland, en wel door schoolleiderschap te verbinden aan de grote gebeurtenissen en nieuwe wetenschappelijke inzichten uit onze tijd. Scholen staan immers niet in een vacuüm ergens buiten de wereld, maar zijn onlosmakelijk genesteld in maatschappelijke dynamieken, waarbij zij op hun beurt zelf ook locaties van dynamische processen zijn.

Afgelopen jaar heb ik een korte serie opgezet over buitendoctoren, het werkend bestaan van doctoren die buiten de universiteit een loopbaan opzetten. In mijn laatste blog zegde ik toe stil te staan bij de rol van werkgevers. Deze serie onderbreek ik met een blog over een urgenter thema, en vraag ik begrip voor het niet nakomen van mijn belofte.

Het lijkt tegenwoordig hip om elkaar over en weer te beschuldigen van slapen en indringend aan de ander te vragen of die wel wakker is. In dit essay ga ik iets anders doen: ik ga mijn eigen slaperigheid en het gevoel dat ik heb bij het ontwaken onderzoeken.

Toen hem gevraagd werd wat we zouden kunnen doen om klimaatverandering tegen te gaan, zei Tom Burke, milieuadviseur, -onderzoeker en -activist: “Don’t be under 40.” Dat was in 2008. We zijn twaalf jaar verder, de contouren van de omvang van de klimaatcrisis worden langzaam duidelijker doordat dagelijks de concrete effecten merkbaar zijn. Dat het niet zo goed gaat, is een understatement.