Floor schrijft

Als je op vakantie gaat, zijn er verschillende graden van voorbereiding.

Ik heb daarvoor onderstaand modelletje ontwikkeld:

Daaruit komt de volgende voorbereidingstypologie:

The Oxford Dictionary heeft ‘post-truth’ uitgeroepen tot woord van het jaar 2016 en definieert dit als: ‘relating to or denoting circumstances in which objective facts are less influential in shaping public opinion than appeals to emotion and personal belief’. Het woord is al wat ouder, maar zijn populariteit nam afgelopen jaar een hoge vlucht door de Brexit en de verkiezingen in de US. Nou, denkt u wellicht, daar zouden wetenschappers nóóit aan meedoen, want die gaan voor de waarheid.

Wat doet u als uw promotor zegt dat u een begrip verkeerd hebt gebruikt? Vraagt u dan hoe het wel moet? Of verdedigt u uw keuze te vuur en te zwaard? Als u lang over dit antwoord moet nadenken, dan is promoveren wellicht niet iets voor u.Lees verder op de site van Expertisecentrum Buitenpromoveren.

De Franse taalfilosoof Roland Barthes noemde hoe teksten naar elkaar verwijzen ‘intertekstualiteit’. Ik noem hoe verhalen naar elkaar verwijzen en elkaar voortzetten ‘internarrativiteit’. Hoe Murakami (3) de draad oppakt van Barnes (2), die op zijn beurt een twist geeft aan Kafka (1), is daar een voorbeeld van; wetenschap een ander.

Lees verder op de site van Expertisecentrum Buitenpromoveren.

Facebook gebruikt een algoritme om onze timeline te vullen met wat we op basis van eerder gedrag blijkbaar aan voorkeuren ontwikkeld hebben. Toen dit bekend werd, heeft het tot nogal wat verontwaardiging geleid van mensen die zeiden dat ze zelf wilden uitmaken wat ze te zien kregen. De vraag is natuurlijk of we überhaupt buiten een bubbel kunnen kijken, en het antwoord is: nee.

Lees verder op de site van Expertisecentrum Buitenpromoveren.

Wetenschappers zijn serieuze mensen die noooooit 1 april grappen zouden uithalen. Toch? Want 1 april gaat over fopperijen en wetenschap gaat over waarheidsvindingen; en die sluiten elkaar dus uit. Toch? Nope. Ook wetenschappers halen wel eens een geintje uit. Hun fopperijtjes zitten vaak verstopt in hun artikelen, en daarom worden ze ook – hoe toepasselijk voor deze maand – wel eens easter eggs genoemd: paaseitjes die je een glimlach kunnen ontfutselen.

Veel buitenpromovendi reserveren de feestdagen voor een korter of langer schrijfsabbatical tussen de kerststol en oliebol door. De drukte van het werk valt weg, de sfeer in huis is vredig, het lukt om in elk geval een paar blokken van enkele uren te reserveren om eens echt aan het schrijven te gaan.

Lees verder op de site van Expertisecentrum Buitenpromoveren. 

Anton Valens voert in Het boek Ont een organisatieadviseur in ruste op, ene Cor Meckering, die als een van zijn vele (uiterst vage, overigens) werkzaamheden druk in de weer is met een proefschrift, en dat al vele jaren.

Ik heb Het boek Ont pas deze herfst gelezen, maar heb al vele buitenpromovendi gesproken die me in meer of mindere mate aan Meckering doen denken. Daarom citeer ik hier wat uitvoerig over ‘de Meckering’ als type buitenpromovendus.

Binnen de mainstream populaire cultuur worden verhalen steeds meer opgebouwd als relaas over zelfverwerkelijking, de ontwikkeling van de held tot een betere versie van zichzelf. Daarnaast worden schrikbeelden pur sang, die het lijden in de menselijke verbeelding representeren en waar we van oudsher voor terugdeinzen, ingeruild voor knuffelpersonages waar we sympathie voor kunnen opvatten. Beide trends tezamen noemen we Disneyficatie van het menselijk lijden.

Life and work of an indy scholar part 11 – 80 percent of us leave the university at some point after our graduation, most of us sooner than later. That makes us the rule rather than the exception. I met many young doctors who were disappointed about academia and rigorously turned their backs on it. Others cling on with temp adjunct jobs. ‘Indy scholarship’ is somewhere in between. It’s not 100 percent leaving nor 100 percent staying. Reread the first sentence as ‘80 percent of me’.

Life and work of an indy scholar part 10 – In an ideal world, academics share their resources like, say their minds to make the world a better place. In another world—the one we live in—they share the findings of their research and conclude there’s more research to be done (read: they need more money). Competition is part of the scientific system as we built it. It’s supposed to bring out the best of us and in recent years, with a growing number of PhDs, competition is created by generating scarcity and budget cuts.

Life and work of an indy scholar part 9 – Last week I wrote about your mojo and getting into the flow (here). Suppose you manage to let the world know you’re here and it welcomes you with open arms. Your expertise is much valued and you receive many invitations to show it. For free. How can you avoid the image of champion volunteer and make successful propositions that help you pay your bills?

Considering becoming an indy scholar? 5 tips to get you started…

By Floor Basten

You’re approaching the end of your PhD. While considering your alternatives for work, why not flirt with entrepreneurship? In 2003, almost a year after I left the university, as a postdoc, I decided to start my own business. Twelve years since, I have learned some things I’ll share here with you, so that entrepreneurship can enter your window of opportunities.

- Met Floor Basten.
- Goedemiddag, met mevrouw Huppeldepup van het Tralala Instituut.
- Hallo.
- Ik bel om even een paar gegevens van u te verifiëren in verband met uw afspraak van komende week.
- Prima. Hebt u het instellingsservicenummer van het Tralala Instituut bij de hand?
- Het wat?
- Het instellingsservicenummer van het Tralala Instituut. Anders kan ik u echt niet verder helpen, hoor.
- Eh nee, wat is dat voor nummer?

Life and work of an indy scholar part 8 – In my previous blog I listed some of the things that can keep you from being a successful entrepreneur, all of them involving not having your priorities straight. This week I take a more positive approach and talk about ways to get your indy mojo running. One of the most important assets is a good story. There are two issues you need to take into account and some tricks that will get you into your trade.

Dennis zag het he-le-maal zitten. Vanuit de regiebus sprak hij Elle opgewekt toe: “Vergeet vooral niet de J-Factor te pluggen!” Elle zuchtte. Dennis kon haar gestolen worden, ze wilde haar eigen show redden. Haar omroep was dan fan van families, Nederland bleek moeilijker te overtuigen. Haar laatste troef was live gaan. Daar kreeg ze één kans voor en wel nu. Ze haalde diep adem en haar zorgen veranderden in een professionele ernst vlak voordat de camera liep. “Goedenavond, en welkom bij Familie Fan, waarin we uiteengereten families proberen te lijmen.

Life and work of an indy scholar part 7 - In 1933, the Flemish author Willem Elsschot published the novel Kaas, later translated into Cheese for the English market. The hero of this story, Frans Laarmans, works at the docks of Antwerp. He doesn’t like his job, so he accepts the offer of a friend of his brother’s to become a salesman in cheese.  There’s but one problem: Frans lacks all skills to sell cheese. So here’s my third lesson learned: if your cheese starts to smell dingy, you probably haven’t set your priorities straight.

Life and work of an indy scholar part 6 - On Friday the 13th I moved to the south for a couple of days—the main reason why I skipped last week’s blog. My brief remigration was caused by carnival, that outburst of festivities that Catholics traditionally use to bolster themselves for a period of 40 days of fasting. Traditionally, because nowadays only some rituals remain and hardly any of the revelers are hardcore Catholics, even less of them fast.

Life and work of an indy scholar part 5 - The week was steady as she went. Not that nothing exciting happened, I’m just unsure if it’s exciting for you to read about my daily routines, exciting as they are to me. Not every week is a new adventure, this is not Hollywood and most weeks are about ongoing projects. As a specialist in narrative, I know a diary without new happenings will probably bore you soon, so instead I’ll turn to some reflections about my twelve years of independent scholarship. This decision came up last week and was reinforced by a suggestion dr.

Life and work of an indy scholar part 4 - Last week I announced that I had planned a shut-up-and-write day and I’m sorry to say that I failed to deliver. I shut-up-and-wrote on two late afternoons for a few hours, but I advanced far less than I had hoped to. Sill, having many irons in the fire feels good and I actually added some more this week. After all, writing for academic journals isn’t really my core business as an entrepreneur. I like to write and I get that hosanna feeling when a paper is accepted, but I don’t perish when I don’t publish.