Laatst vertelde iemand me dat ze op wel honderd nieuwsbrieven was geabonneerd. Honderd? Dat leek me een beetje veel. Ze keek me ook wat gepijnigd aan; blijkbaar waren niet alle abonnementen vrijwillig afgesloten. “Meestal klik ik ze meteen weg”, zo vatte ze haar oplossing om met deze grote hoeveelheid nieuws om te gaan samen. Een lot dat, zo bekende ze, ook de CO Times vaak onderging. Jammer. Niet veel later ben ik overgestapt op een nieuw mail-programma. Toen ik mijn oude post overzette, bleek ook ik van veel nieuwsservices op een mailinglist te staan. Geen honderd, maar meer dan ik had vermoed. En het gekke is, dat ik die post ook nog eens allemaal bewaard heb. Innovatie in de landbouw (gedateerd: 2005), onderzoek in de klimaatwetenschappen (uit 2007), een kunstenaarscollectief uit Dordrecht met een uitnodiging voor een expositie ergens in 2009… Ik kijk even om me heen en zie ze daar liggen: de papieren versies van even zo oude en gedateerde nieuwsbrieven, krantjes, tijdschriften. Tijd om eens schoon schip te maken; en daar leent december zich natuurlijk goed voor. Het zet me wel aan het denken. Is dit dan de kenniseconomie die ons beloofd was? Het valt me op dat het zo ontzettend gericht is op zenden. Zo zien ook vaak de debatten, kenniscafés en workshops eruit die in deze media worden aangekondigd. Het aanbod is zo rijk, dat iedereen elke dag de hele dag naar experts kan gaan luisteren. Mijn gesprekspartner-met-de-vele-abonnementen zegt dat ze, als ze wil, helemaal niet meer aan werken toe hoeft te komen – ware het niet dat haar baas anders van haar verwacht. De vraag die mij wel eens overvalt, is of het verdienen van geld met kennis een doel op zich is, of dat die kennis ook nog op een andere manier productief kan worden gemaakt. Met andere woorden: is de kenniseconomie louter een kwestie van retoriek? Aan de ene kant vind ik het mooi om te zien dat er steeds meer wetenschap op televisie komt – sterker nog: ik ben bezig met plannen om daar mijn eigen programma aan toe te voegen – maar aan de andere kant bekruipt me wel eens het gevoel dat al dat zenden niet per se tot slimmere mensen of slimmere samenlevingen leidt. Ik weet nu nog niet goed wat ik ervan moet vinden, maar het zet me dus wel aan het denken. Hoe kan een campus onderscheidend zijn? En what about die CO Times? Geen eenvoudige antwoorden en geen voornemen voor 2011 dus, maar wel een heel jaar om nadrukkelijker te experimenteren met de campus als netwerk en niet als organisatie. Het doet me dan ook veel plezier dat steeds meer leden zich hier actief voor willen inzetten, dat er veel belangstelling is voor samenwerking vanuit andere partijen en dat ik bij deze een nieuwe columnist, Paul Kirschner, mag introduceren. En ja, toch een voornemen: vaker opruimen.
Dit is het redactioneel van de CO Times van januari 2011. Download de hele CO Times hier.
