Een leergeschiedenis kijkt naar het verleden, Appreciative Inquiry kijkt naar de toekomst. Een combinatie van beide instrumenten lijkt een ideale manier om tot een mooi, rond verhaal van een organisatie te komen. We zijn gewend aan mooie, ronde verhalen met een samenhangende lijn in de gebeurtenissen. Maar eenvoudig is het niet. Hoe groter het aantal mensen met wie we te maken hebben, hoe meer verhaallijnen zich aandienen en hoe complexer de verzameling verhalen wordt. In organisaties bestaat een voortdurend streven daar één heldere lijn in aan te brengen. De instrumenten waarmee onderzoekers, managers en adviseurs dat proberen te doen zijn talrijk. De leergeschiedenis en Appreciative Inquiry horen daar ook bij. Maar het onderbrengen van al die verhaallijnen in één verhaal kan dwingend zijn en daardoor allerlei ongewenst gedrag oproepen. Zijn er ook instrumenten die complexiteit en emancipatie als uitgangspunt nemen en vast kunnen houden door het hele veranderingstraject heen? Die mensen de gelegenheid bieden te handelen volgens hun eigen verhaal? Organisaties die omgaan met onzekerheden?
Basten (2008) Dwalen door verhalen. In Masselink, Van den Nieuwenhof, De Jong en Van Iren (red.) Waarderend organiseren. Appreciative Inquiry: co-creatie van duurzame verandering. Gelling Publishing: Nieuwerkerk aan den IJssel.
Aan te vragen via floorbasten@orleon.nl
