Floor onderzoekt

Last week I attended the “Changing Society” conference in Leeds, organized by the British Sociological Association. There have been conferences that I left with hazy or more pronounced feelings of depression, but this wasn’t one of them. This one had an atmosphere of vague soul searching with some outbursts in passionate and powerful argumentations about what sociology was once good for and can be again: activism for a better society. People who know me, know that this makes my heart beat faster.

In de periode 2008-2011 voerde Agentschap NL de programma’s Leren voor duurzame ontwikkeling (LvDO) en Natuur- en Milieu Educatie (NME) uit. In 2012 werden deze programma’s onder de noemer LvDO-NME nog een jaar verlengd. De Nacht Van De Nieuwe Macht (afgekort: NVDNM) markeerde de afronding van de programma’s LvDO en NME en de start van het vervolg daarop: het programma DuurzaamDoor; sociale innovatie voor een groene economie.

Vroeger was het volkomen normaal dat wetenschappelijke genootschappen – denk aan de Royal Society – buiten de context van de universiteit werden opgericht, gewoon door burgers met een grote dosis aan nieuwsgierigheid en het ondernemerschap om die te bevredigen. En voor wie die genootschappen niet toegankelijk waren – met name vrouwen – waren er boeken en salons. Daar is met de opkomst van de massa-universiteit uit de jaren ’60 verandering ingekomen: voor onderzoek en kennis kijken veel mensen automatisch naar de universiteit.

There is a growing interest in narrative for policy making in community development. The implicit assumption in most projects is that just making stories available will increase recognition in readers and by some automatic process it will enhance understanding and therewith a community feeling. In this essay I want to explore this assumption, as it makes the value of narrative self-evident, but may leave its full potential for community development untouched. To find answers, I look for a starting point in what we all share: our biology.