De afgelopen maanden ben ik druk in de weer geweest met het schrijven van mijn boek over narratief onderzoek. Dat wil zeggen: de eerste twee hoofdstukken schreef ik vlot want op routine, daarna liep ik vast in hoofdstuk 3, dat ik met omineuze voorzienigheid al ‘Welkom in de blubber’ had genoemd voordat ik eraan begon en besefte hoe ingewikkeld het is om heel precies te beredeneren wat sociale complexiteit eigenlijk is en hoe narrativiteit die beïnvloedt. Daarvoor nam ik mijn hele bagage van 25 jaar theoretisch en empirisch onderzoek naar narratieven kritisch onder de loep om wat al te grote gaten in mijn eigen verhaal te dichten met nieuwe wetenschappelijke inzichten uit uiteenlopende disciplines. En logischerwijs begon mijn verhaal met die nieuwe rijkdom aan inzichten te schuiven – een modderstroom kwam op gang, zeg maar, en ik zat daar middenin. Vele weken later bevind ik me nog steeds in een begeesterende studie naar wat eerst losse eindjes leken en achteraf de toegangspoorten naar geheel nieuwe vakgebieden blijken te zijn. En ik ben er inmiddels ook achter dat ik aan een milde vorm van Tsundoku leid.
Lees verder op de site van Expertisecentrum Buitenpromoveren
