Anton Valens voert in Het boek Ont een organisatieadviseur in ruste op, ene Cor Meckering, die als een van zijn vele (uiterst vage, overigens) werkzaamheden druk in de weer is met een proefschrift, en dat al vele jaren.
Ik heb Het boek Ont pas deze herfst gelezen, maar heb al vele buitenpromovendi gesproken die me in meer of mindere mate aan Meckering doen denken. Daarom citeer ik hier wat uitvoerig over ‘de Meckering’ als type buitenpromovendus.
Het onderwerp van Meckerings studie is de prefix ‘ont’. In onderstaand fragment dicteert hij Isebrand (de eigenlijke hoofdpersoon van het boek), die hij als persoonlijke secretaris/notulist heeft aangenomen:
‘Ik wil geen inleiding, maar een “ontvangst”. In hoofdstuk 1 wordt de lezer ontvangen, net alsof hij in een hotel gearriveerd is. Een receptie. Daarin zie je het woord recept. Reçu. Re = terug. Capere → capio, cepi, captum = vatten, pakken, grijpen, verwant aan capto = gretig naar iets grijpen…’Hij ging Isebrand iets te vlug. Deze was niet zo sterk in zijn talen en kon bovendien niet zo snel schrijven als de ander praatte. Woorden op -oep, zoals snoep - troep - roep - poep, hadden met gaten te maken, dicteerde Meckering, en dat kont - mond - hond - stront - rond - blond op elkaar rijmden was beslist geen toeval.‘Kut - put: het leven begint in de kut en eindigt in de put’. Hij wierp zijn secretaris een uitdagende blik toe, om diens reactie op dit uitgangspunt te toetsen, maar die noteerde zo snel hij kon ‘kut = put’ op het vel van zijn schrijfblok. ‘Alle serieuze kunst gaat over gaten,’ voegde Meckering toe, maar die wijsheid moest Isebrand zich wegens tijdgebrek laten ontglippen, want zijn leidsman was intussen alweer bij Karel de Grote.
Dit is natuurlijk volkomen logisch. In de denkwereld van Meckering.
Lees de volledige blog op Expertisecentrum Buitenpromoveren.
