Naar aanleiding van het artikel Bordjes langs snelfietsroute RijnWaalpad mogen niet paars zijn in de Gelderlander van 9 september 2015 en de vraag in de commentaren wat dat kost: Ik weet niet om hoeveel bordjes het gaat, maar gelukkig deed Arnhem niet mee, dus dat scheelt sowieso; maar vergeet ook niet de kosten en baten in menselijke emoties: de vreugde dat je out of the box denken eindelijk beloond werd en het verdriet als je plan om de wereld wat vrolijker te maken toch wordt teruggedraaid; de ergernis dat daar weer zo'n olijke malloot zo nodig iets anders dan normaal moet verzinnen en dat dat dan nog doorgaat ook, en de triomf als je daar dan tóch een stokje voor kunt steken; de aanhoudende gekmakende geilheid die maar niet bevredigd wordt omdat die jonge vrolijke out of the box denkende gast niet in de gaten heeft dat je voor het toestemming geven aan dat idiote plan op zijn minst een paar seksuele diensten terug verwacht, plus de frustratie nu je beseft dat het daar door deze teleurstelling echt nooit meer van gaat komen; de rollende ogen en het gezucht en gesteun van de goegemeente als dit alles in de krant komt, want wat kost dat wel niet... van dit voorval alleen zou Honoré de Balzac een vuistdikke roman kunnen schrijven.
