
Het klopt dus, je kunt mij midden in de nacht wakker maken en dan murmel ik “[campus]OrléoN is een netwerk van onderzoekers.” Dat heeft mijn teerbeminde althans proefondervindelijk vastgesteld toen hij half december ’s nachts thuiskwam van zijn werk. En ook dat ik dan glashard ontken dat ik aan het dromen ben. [campus]OrléoN is ook geen droom, het is een netwerk van onderzoekers – inmiddels bijna 600 leden – en die doen van alles. Dat weerhoudt me er natuurlijk niet van om over [campus]OrléoN verder te dromen. En om die dromen waar te maken, heb ik mezelf – ook half december trouwens – een sabbatical gegeven van OrléoN, mijn onderzoeksbureau van waaruit ik sinds 2003 opdrachten aanneem en solo uitvoer; de bakermat van [campus]OrléoN ook, van waaruit ik samenwerk aan wat mijn eigen vermogen overstijgt, maar waar ik wel lol aan heb en wat ik ook belangrijk vind. Daar en alleen daaraan ga ik me dus in 2013 wijden. Toch klopt het niet helemaal. Een sabbatical is een langere periode die iemand vrij neemt van zijn of haar reguliere werkzaamheden om de vrij gekomen tijd te besteden aan een ambitie waar hij of zij eerder niet aan toe kon komen door die zelfde werkzaamheden. Als ik naar mijn urenadministratie van 2012 kijk, dan blijkt dat tweederde van mijn tijd besteed is aan [campus]OrléoN, en als ik naar mijn omzet van 2012 kijk, dan zie ik dat die ook voor tweederde van [campus]OrléoN afkomstig is. In feite is dus [campus]OrléoN mijn reguliere werkzaamheden gaan vormen. Hoezo dus sabbatical? En toch, toch voelt het als een vrije periode om aan mijn dromen te gaan werken. Een soort werkvakantie. Ik heb er veel zin in. Samen nieuwe concepten, diensten en producten ontwikkelen om de onderzoekende mens in alle opzichten behalve het katholieke te bedienen. U leest het goed, de “onderzoekende mens”. Geen “onderzoekende samenleving” meer voor [campus]OrléoN? Natuurlijk wel! Alleen is die onderzoekende samenleving geen doel meer, maar een vertrekpunt. Ze is er gewoon; en wat heeft de onderzoekende mens (de onderzoekende professional, de onderzoekende adviseur, de onderzoekende kunstenaar, de onderzoekende wetenschapper, …) nodig om daarin een betekenisvolle bijdrage te leveren aan de vraagstukken van die onderzoekende samenleving? Wat weet/wil/doet/kan de onderzoekende mens? De voorspelling van de Maya heeft dan misschien niet geleid tot een uiteenspattende aardbol, een wende in de mensheid is wel voelbaar. De Wereld Draait Door komt met een eigen university, de Universiteit van Nederland gaat eind dit jaar on line en elke boekhandel puilt uit van de populairwetenschappelijke werken. Tekenen van een opkomende markt. Nu alleen nog even die markt hervormen van aanbieders en afnemers van kennis naar een productief en democratisch forum voor onderzoekende mensen. Zin om mee te doen?
Dit is het redactioneel van de CO Times van januari 2013. Download de hele CO Times hier.