Met de creatieve industrie als sleutelgebied van het Innovatieplatform en als programma van het ministerie van Economische Zaken wil de overheid de economische potentie van cultuur en creativiteit versterken door het creatieve vermogen van het Nederlandse bedrijfsleven een impuls te geven. Naast imago is economie dus van belang. De overheid meet zichzelf daarbij een voortrekkersrol aan. De veronderstelling is dat door de globalisering alle steden, regio’s en staten op elkaar gaan lijken en dat deze zich dus moeten zien te onderscheiden van elkaar. Dat doen ze tegenwoordig allemaal met hetzelfde wondermiddel. Dit middel is werkelijk wonderbaarlijk, want, zo luidt een tweede veronderstelling, aantrekkelijkheid geldt niet alleen als onderscheidend vermogen, maar kan ook als sociale interventie tegen verloedering worden ingezet. De creatieve economie is – met andere woorden – hot, want levert een positief imago, geld en veiligheid op. Het is echter maar de vraag of de wijze van toediening, namelijk door het Nederlandse beleid voor de creatieve economie, niet meer schade oplevert dan het wondermiddel aan kwalen zou moeten genezen.
Basten (2009). Het Nederlandse beleid voor de creatieve economie: te veel vliegen in één klap? Sociale Interventie, vol 18 issue 1 (72-85).
