In september 2021 startte NSO-CNA de Master of Educational Leadership (MEL). Met deze nieuwe opleiding wilden we, conform onze missie, bijdragen aan de kwaliteit van onderwijs in Nederland, en wel door schoolleiderschap te verbinden aan de grote gebeurtenissen en nieuwe wetenschappelijke inzichten uit onze tijd. Scholen staan immers niet in een vacuüm ergens buiten de wereld, maar zijn onlosmakelijk genesteld in maatschappelijke dynamieken, waarbij zij op hun beurt zelf ook locaties van dynamische processen zijn.

Voorafgaand aan de masterclasses van NSO-CNA schrijf ik steeds een preflectie: een voorbespiegelend stukje over het thema van de betreffende masterclass. Dit is mijn preflectie bij de masterclass “Een school als zoöperatie” van Klaas Kuitenbrouwer.

“Maar in jullie advertentie stond ‘ruime tuin’, hoe kan dat nou, deze tuin is maar een paar vierkante meter!?!”

“Dat is zeker zo, maar kijk eens hoe hoog die is!”

Voor je tuin zorgen

Steeds meer professionals vragen zich af of en hoe dan ze maatschappelijke impact kunnen maken in deze tijden van, nou ja, laten we maar zeggen: grote uitdagingen. Natuurlijk kun je als mens in je zogenaamde eigen tijd van alles doen, maar er zijn ook steeds meer professionals die zich verenigen, in bijvoorbeeld caring farmers en caring doctors.

Educating today for the world of tomorrow requires executives and school leaders with ideas about what the future might entail. How do executives and school leaders in Dutch primary education imagine this future? In our empirical study of 17 educational organizations we asked how they saw future trends and what they were doing to either prepare pupils for them or perhaps even attempt to somehow influence their course.

In this study, Greimas’s work on narrative structure is used to improve a specific practice: the research interview. In the social sciences, narrative interviewing often consists of collecting data from which a narrative is then constructed through analysis afterwards. In the interview method presented here, the interviewer instead prompts the interviewee to construct a narrative.

De meeste mensen hebben om zichzelf ‘doctor’ te mogen noemen een proefschrift geschreven en verdedigd. Een kleine groep heeft dat niet gedaan en is om eerbare oorzaken – doctoratus honoris causa – door een universiteit in haar weledelzeergeleerde kringen opgenomen. Zo ook Time’s ‘Person of the year’ van 2023 Taylor Swift. Dr. Swift dus, die in 2022 van New York University een eredoctoraat in the fine arts kreeg.

Tussen grote begrippen als ‘het volk’ of ‘de elite’, of wat het dan ook is dat je met gezwollen stem doet verklaren “Als het land me roept …”, tussen die wereld dus daar in de verte ergens achter de horizon, en dat wat je dagelijks meemaakt, ziet, ervaart, opsnuift en interpreteert, daar ligt een schaalgrootte waarop niemand de controle heeft maar iedereen van invloed kan zijn. Tussen abstracties over niemand in het bijzonder en concrete leefwerelden van ons allemaal ligt volgens mij het werkelijke speelveld van de democratie.

Voorafgaand aan de masterclasses van NSO-CNA schrijf ik steeds een preflectie: een voorbespiegelend stukje over het thema van de betreffende masterclass. Dit is mijn preflectie bij de masterclass Intercultureel denken - voorbij mono-modernistisch onderwijs.

Sprookjes

“Today we have anthropology students who are indignant about many problems affecting the future of homo sapiens, but they are studying problems about which they have no ‘feelings’. Some think this is the only appropriate stance for a science. Yet the things that students are energetic about they do not study. I think we are losing something here.

Hartger Wassink ging met Marlies Honingh en mij in gesprek over ons onderzoek* Aard en doorwerking van sturingsrelaties: de sleutel tot toekomstgericht onderwijs? Centraal stond de frictie tussen eenvoudige gedachten over sturing (namelijk dat sturen eenvoudig is) en de complexiteit van de sociale praktijk waarin gepoogd wordt te sturen vanuit die eenvoudige gedachten, terwijl iedereen weet dat dit zo eenvoudig niet is.

Jelle Ris zocht mij in deze NIVOZ-podcast op, omdat hij mijn publicaties over het posthumanisme ‘mind blowing’ vond: ‘Omdat er een hele andere blik wordt gegeven op onderwijskundig onderzoek, op pedagogische ideeën. En ook omdat Floor het werk van Gert Biesta, iemand die wij bij NIVOZ een warm hart toedragen, van betekenisvolle kritiek voorziet. Dat prikkelt.’

Nieuwsgierig geworden? Beluister de podcast hier.